Gdy na początku lat ’90 ubiegłego wieku powstawały pierwsze szkoły społeczne, mało kto zdawał sobie chyba sprawę, że jest to początek wielkich przemian ustrojowych, że pierwszym elementem, który zaczął się wyłamywać z monopolu państwa, jest właśnie oświata.

    Rok 1989 był szczególny w historii naszego Kraju. Już wiosną toczyły się negocjacje „okrągłego stołu”, a ówczesny sejm uchwalał pierwsze ustawy wskazujące na zapowiedź budowy demokratycznych zrębów państwowości. Do zasadniczych w tej kwestii ustaw zaliczyć należy uchwałę z 7 kwietnia 1989 roku, ustawę „Prawo o stowarzyszeniach” oraz 17 maja 1989 roku „Ustawę o gwarancjach wolności sumienia i wyznania”. Te dokumenty pozwoliły na realizację marzeń wielu osób. Wśród mieszkańców naszego miasta również znalazła się grupa osób mająca wizję innego systemu edukacyjnego niż ta, z którą stykali się do tej pory.

    W 1990 roku powstało Gliwickie Towarzystwo Szkolne im. Janusza Korczaka, a jego członkami byli rodzice potencjalnych uczniów zainteresowanych nauką w szkole niepublicznej oraz nauczyciele, którzy posiadali wizję szkoły niemieszczącej się w istniejących ramach. To właśnie dzięki ich zaangażowaniu, determinacji i chęci dokonania zmian w zastałym systemie edukacyjnym, doszło do powstania pierwszej w Gliwicach szkoły niepublicznej I Społecznej Szkoły Podstawowej. W roku 1990 powołano również do życia I Społeczne Liceum Ogólnokształcące, a w 1999 roku, w wyniku reformy edukacji zostało powołane do życia także I Społeczne Gimnazjum. Obecnie zaczynamy kształcić młodego człowieka już od zerówki.

    Szkoły Społeczne prowadzone przez Gliwickie Towarzystwo Szkolne im. Janusza Korczaka były prze kilka lat jedynymi szkołami niepublicznymi w Gliwicach. Dopiero po około 5 latach „samotnego” istnienia na niwie oświatowej, I Szkole Społecznej wyrosła konkurencja. Satysfakcjonujące może być to, że kolejne szkoły niepubliczne powstające w Gliwicach „wyrosły” ze wspólnego pnia, jakim była I Szkoła Społeczna.

    Nauka w I Szkole Społecznej zawsze była przyjemnością, ale warunki w jakich uczniowie kiedyś uczyli się były zgoła inne… 

   Pierwszy rok funkcjonowania szkoły to ul. Kozłowska i budynek, który „najstarsi” pracownicy szkoły wspominają jako budynek w szczerym polu, gdzie sekretariat mieścił się na korytarzu. Od września 1991 roku szkoła przeniosła swoją siedzibę na ul. Robotniczą. Budynek, który stał się szkołą wcześniej pełnił funkcję hotelu robotniczego. Wcześniej to nie do końca precyzyjne określenie; nadal pełnił funkcję hotelu robotniczego. Tak więc na pierwszych dwóch kondygnacjach uczniowie zgłębiali tajniki wiedzy, a na dwóch kolejnych toczyło się życie rodzinne pracowników GZUT-u. Od 1992 roku uczniowie „opanowali” cały budynek. W salach lekcyjnych pozostały kanapy, stoliki tzw. jamniki, fotele. Zupełnie inaczej wyglądało też rozmieszczenie sal i gabinetów. Miejsce, gdzie dziś znajduje się gabinet dyrektora było gwarne i hałaśliwe – tu mieściła się szkolna świetlica, a uczniowie pod czujnym okiem Świetlika (Pana Marka Świecha) odpoczywali i dokazywali po skończonych lekcjach. Gabinet dyrektora mieścił się na pierwszym piętrze w sali 110 (dzisiaj pomieszczenie to pełni rolę szatni), tam też był jedyny w szkole telefon (NIE W SEKRETARIACIE). Sekretariat usytuowany był w dzisiejszej salce ruchowej w świetlicy. Nikt nie miał komputera, wszystkie pisma były pisane na maszynie. Nie było tez maili, Pani dyrektor Bożena Harazim pisała ręcznie listy do rodziców, kopiowała i przekazywała za pośrednictwem uczniów.

    Czas mijał szkoła się zmieniała. Wysiłkiem członków Gliwickiego Towarzystwa Szkolnego, nauczycieli, a przede wszystkim rodziców. Społeczna, to było słowo bardzo istotne, Społeczna czyli nasza, każdy czuł się odpowiedzialny za warunki w jakich dzieci pobierały naukę. Tak wiec popołudniami, w soboty i niedziele rodzice malowali klasy, kładli wykładziny, zagospodarowywali teren wokół szkoły.

    I Szkoła Społeczna szybko stała się ważnym podmiotem dla społeczności miasta Gliwice. W prasie lokalnej pojawiały się artykuły opisujące działania i inicjatywy podejmowane przez szkołę. Z artykułów tych możemy się dowiedzieć, że: 3 grudnia 1994 roku firma SOFT-TRONIK podarowała szkole 12 komputerów (Nowiny Gliwickie, 3.12.1994); Szkołę odwiedzali m.in. prof. Zbigniew Religa, Krzysztof Zanussi, Arkadiusz Niemirski; w nietypowy sposób odbywały się w szkole egzaminy wstępne (Nowiny Gliwickie 14.03.1996) „(…) ósmoklasiści i ich rodzice mogą zdobyć pełną informację o samej szkole, wymaganiach stawianych uczniom, wreszcie egzaminach wstępnych, które odbędą się pod koniec kwietnia w… ośrodku wypoczynkowym w Pławniowicach.”.

    I Szkoła Społeczna im. Janusza Korczaka zmienia się, tak jak zmienia się otaczająca nas rzeczywistość, ale pewne wartości i cele, które zostały wytyczone przez jej Twórców są niezmienne i zawsze aktualne. I Szkoła Społeczna to szkoła gdzie wszyscy się znają. Dzięki kameralnej atmosferze jest tu rodzinnie i bezpiecznie. Nauka odbywa się w małych grupach, sprzyja to indywidualizacji procesowi nauczania. W takich warunkach łatwiej jest „wyłowić” utalentowane dzieci, a następnie promować je w różnych konkursach. Z kolei ci, którzy mają problem z nauką, nie giną w tłumie, lecz poprzez systematyczną pracę na zajęciach pozalekcyjnych oraz pomoc szkolnego psychologa, z powodzeniem przyswajają nową wiedzę. O skuteczności podejmowanych działań świadczą bardzo wysokie wyniki egzaminów zewnętrznych przeprowadzane po każdym etapie edukacyjnym.